De chauffeur wist niet wat hij wilde. We gaven hem de kans om voorbij te rijden. En wat doet die beste man? Gaat ie midden op de doorgang naar het bos staan. Oké, wij namen de zijweg. En kwamen via de poort weer op de weg naar het bos. Oh jeetje, wat was dat dan? Een tuinbedrijf is de bomen aan het snoeien. Het volgende obstakel.

We lopen er dapper op af. “Héé,” roept de tuinman die we zojuist passeerden. “Wat nou?”, dachten wij. We konden niet langs die hoogwerker komen, want die versperde het hele pad. Door het gras ernaast gaan lopen was ook geen optie, want de rolstoel zakte weg in het soppige gras… De paarden keken toe.

De tuinman zei: “Wacht maar even”. Hij riep naar zijn collega boven dat hij even moest stoppen en loodste mij langs de gevaarlijkste kant door het gras.

Hoera! We kunnen verder. We kwamen bij de poort van “Het kleine, oude Loo”. Die zat dicht! Even proberen maar. Niet op slot dus! Maar, daar kwam een vriendelijke marechaussee en die vertelde dat gisteren de laatste dag was, dat we in die mooie tuin mochten wandelen…

Na een vriendelijk gesprekje, liepen we door naar het bos! Over paden waar de grote plassen de weg versperden. Het begin gaat nog niet helemaal goed, maar we blijven optimistisch.

Inmiddels is de zon ook verdwenen achter de wolken. Het wordt killetjes. De sfeer in het bos doet ons denken aan de herfst. Jawel, de bomen zitten vol bladeren, maar het is koud en grijs. Op de grond zien we het groen van de bosviooltjes, maar geen bloemen erin.

We komen bij de grote vijver en zien “spettertjes” in het water. Kijk eens naar de wolken. Ze waaien wild en donker over ons heen. Dan zal de regen wel niet zo lang duren. Ook nog een paar donderslagen vallen ons lastig. Dan mag je toch niet in het bos zijn? Ja, ja, maar wij zijn hier nu… Wat te doen? De regen gaat harder en harder. Toch maar onder bomen gaan lopen. Dan hebben we een dak van blad tegen de regen. Dus, we blijven even schuilen onder het groene dak.

En dan heel even regent het niet meer, maar prompt erop begint het weer. Dan maar naar huis!

We kunnen nu door het hek bij het paleis om eruit te komen, denken wij.

Maar, nee hoor, daar staat die witte vrachtwagen weer tussen dat hek. Gelukkig zijn de tuinmannen aan het opruimen en ze hebben de hoogwerker al aan de kant gezet. Dus, we kunnen daar nu ook door!

En met regen, die als bakken uit de hemel viel, kwamen wij weer in de bewoonde wereld, waar iedereen haast had, omdat het zo nat was.

Maar, wij zijn er toch even uit geweest en hebben heel wat meegemaakt. Kijk maar naar de foto’s.