Ho, stop! Motor uitzetten en even de kaarten laten controleren.

“Allemaal in orde”, zegt de mevrouw aan de balie. Nou, niet helemaal want mijn

zus nam mijn kaarten mee, om te laten zien. Het was niet van haarzelf…

“Nou,” zegt die mevrouw, “dan lijken jullie wel veel op elkaar”. En, ja dat

klopt.

Wij op pad met de geregistreerde kaarten. (Ambtenarij ook)

Op naar het centrum, waar we de foto nog moeten laten sealen.

Gelukkig mogen we met de auto het park in en we rijden naar het bezoekerscentrum, waar we heel vriendelijk worden geholpen. We

kijken even een beetje rond, want die regen hè… Dat denken meer

mensen en kijk eens naar die buitenlandse jongeren, die append of

Facebook bekijkend, in de filmzaal zitten. Zij wachten vast en zeker ook

de regen af.

Het regent…. Oh nee, niet meer…… Nou wel weer…. Ja zeg, dan de buienradar maar opzoeken.

Ja, het regent nog wel een uurtje of zo.

Weet je, we gaan eerst even iets eten. Lekker vers en biologisch. bospaddenstoelensoep! En een visschotel met een bruin broodje! Lekker toch.

Nou zit er een vriendelijke heer en mevrouw, die voorstellen om een foto met ons beiden te maken. Ook zij zitten te wachten op de zon. Ja, die komt zo…., hopen we allemaal.

Jawel, daar kwam de zon heel even. Wij op pad… Of zullen we nog even schuilen? Nee, het houdt al weer op! Dus, vol goede moed weer de wandeling opgepakt! Voor alle zekerheid, pakken we nu toch maar weer de verharde fietspaden ipv de onverharde wandelpaden.

Het gerestaureerde jachthuis stond er mooi bij. In het bezoekerscentrum konden we een filmpje bekijken, over het interieur, dus wij gingen er nu maar niet meer in. Het is nu droog!

Het was nu heerlijk om buiten te zijn!

De reiger zat aan de vijverrand. Even maar, want hij vloog verder om zijn vis te vangen. Enorme vijvers rondom het jachthuis geven kansen genoeg. Ook mooi om te bekijken, maar ook die donkere wolken blijven boven ons hoofd hangen…

Wat betekent “Mon. De Wet”?

Hè hè, ja, daar komen we nu achter. Daar staat de generaal over de Veluwe uit te kijken. Een groots monument, waar moeilijk bij te komen is. Een prachtige omgeving, waar je jezelf als mens heel nietig voelt. (Hoe ver is de heide?) En tussendoor allemaal bomen in de vreemdste vormen. Ik zie een hert in die groengroei, of misschien een koe. Maar als je dichterbij komt zie je weer iets anders. Of zijn we nu aan het hallucineren of is het een fata-morgana op deze grote vlakte?

Gelukkig vinden we hier ook een fietsenpomp voor het geval dat….

Even verderop staat een kleine witte fiets. Geen lekke band hoor, maar het kind zal moe zijn van de lange fietstocht over dit uitgestrekte gebied.

Maar, waarom gaan al die mensen opeens naar links? Wij gaan naar het bezoekerscentrum, waar de auto staat. Maar, die fietsers willen de bui voor zijn. Groot gelijk. Zojuist keken we en was er een donkere lucht ver weg links en eentje verderop rechts,

maar nu………. Vlak boven ons…..

Even schuilen in de uitkijkpost om naar het grofwild te speuren, dat nu ook liever beschutting zocht, maar wij wachten gewoon de bui af!

En dan met de zon op ons bolletje weer verder naar ons parkeerplekje.